Τρώγοντας πρόλογο (πριν φάτε μυαλά).

    Το υλικό που διαθέτω, και η ακαταπόνητη συλλεκτική μου μανία στο θέμα των «Ζόμπι», συναγωνίζεται μόνο τους επιχειρηματίες που διακινούν και εμπορεύονται σχετικές ταινίες και εκδόσεις. Αν και είναι για τον καθένα εύκολο να βρει παρουσιάσεις και κριτικές ακόμη και για την πιο ασήμαντη παραγωγή ή άλλο καλλιτεχνικό έργο, εντούτοις στην ιστοσελίδα αυτή θα συνεισφέρω, όπως πιστεύω, στην αξιολόγηση των εκφάνσεων της κουλτούρας των Ζόμπι, καταθέτοντας τους δικούς μου συνειρμούς που μου προκαλούν. Και καθώς ήδη είμαστε αρκετοί στην Ελλάδα, και σε αυτήν την προσπάθεια και σε άλλες παράλληλες και παρόμοιες (στο είδος του splatter γενικότερα ή της κουλτούρας των βαμπίρ, των λυκανθρώπων κ.ά.), όπως και στο παρελθόν η προσπάθεια θα βρει και δρόμους έξω από τον κυβερνοχώρο με τη διοργάνωση φεστιβάλ με θεματικές προβολές, εκθέσεις βιβλίων και περιοδικών, συνεντεύξεις με δημιουργούς, διαγωνισμούς σεναρίου, διηγήματος, ταινίας και κάθε άλλη έμπνευση που ψάχνει τον τρόπο για να εκφρασθεί.. Ορίστε μια ντουζίνα θέματα τα οποία έχω ετοιμάσει και σχεδιάζω να παρουσιάσω. Ζητάω τη συνεισφορά σας στο διάλογο αλλά και όποιες ιδέες και σκέψεις έχετε με αφορμή τα παρακάτω θέματα:

1.  Ο H.P. Lovecraft ανασταίνει τον πρώτο νεκρό το 1921.

     Το Reanimator and τα sequels του.

2.  Οι Ελληνικές ταινίες με Ζόμπι.

     Ο Τζίμης Πανούσης φέρνει πρώτος τα Ζόμπι στον Ελληνικό 

     κινηματογράφο το 1983 στον «Δράκουλα των Εξαρχείων».   

     «Το Κακό» και «Το Κακό την εποχή των ηρώων». Η ανάσταση των 

     νεκρών είναι  φυσική, την μεταφυσική του χριστιανόπληκτου 

     σκηνοθέτη δεν την θέλουμε.

3.  Τα Ζόμπι και η Σβάστικα.

     Αρκετές ήταν και συνεχίζονται οι παραγωγές που  

     Συνδέουν, λόγω της σκληρότητας τους, τα δύο στοιχεία. Στο “Dead

     Snow”  πρωταγωνιστούν Ναζί αλπινιστές.  Γιατί όμως μόνο οι Ναζί 

     γίνονται Ζόμπι και όχι και οι κομμουνιστές του Στάλιν; Αν σηκώνονταν οι  

     νεκροί του Κατύν από ποιόν θα ζητούσαν εκδίκηση;

4.  Ο Ρατσισμός στις ταινίες με Ζόμπι.

     Έγχρωμοι, ομοφιλόφυλοι και άλλα θύματα (ενίοτε και θύτες) 

     ρατσιστικής συμπεριφοράς στις ταινίες με Ζόμπι. Ο μαύρος ήρωας του

     Τζωρτζ Ρομέρο στην «Νύχτα των ζωντανών νεκρών» εκτελείται μετά 

     από την ολονύκτια συγκινητική μάχη τους με τους νεκρούς.

5.  Τα Ζόμπι στη Θρησκεία.

      Θύματα μαγικών πρακτικών οι άνθρωποι που μετατράπηκαν σε ζόμπι στην Αϊτή στην εξαιρετική

      ταινία "The serpent and the Rainbow" αλλά και ο κλήρος των χριστιανικών δογμάτων στη μάχη

      με το παράλογο της ύπαρξης τους. Στο “Braindead” του Πίτερ Τζάκσον ο καθολικός ιερέας     

      επιστρατεύει και τις πολεμικές τέχνες. 

 

6.  Τα Ζόμπι αθλούνται και κάνουν σπορ.

      Πολλές οι σκηνές που εκτυλίσσονται μέσα στα γήπεδα όπως στο «Στο Σπίτι των  

      Νεκρών» όπου οι παίκτες μιας ομάδας Ράγμπι και οι μαζορέτες της δέχονται

      επίθεση στην προπόνηση μέχρι και το τελευταίο βλακώδες καταφύγιο των ηρώων

      στο δικό μας «Το Κακό» όπου ο σεναριογράφος τους έστειλε στο κέντρο ενός

      ποδοσφαιρικού γηπέδου (τώρα πως επέζησαν στο «Κακό την εποχή των

      Ηρώων» δεν ξέρω).

7.   «Ο ηρωϊκός τρόπος ζωής» όσων πολεμούν με τα ζόμπι.

      Ο Ιωάννης Συκουτρής και η ηθολογία των ηρώων της «Κουλτούρας των Ζόμπι».  

8.  Οικολογικές δυστοπίες και το εύρημα των Ζόμπι.

      Τα Ζόμπι μας επιτρέπουν να  μιλήσουμε για τα πυρηνικά. Έστω και «28 μέρες

      αργότερα».

9.   Το είδος της “zombedie”.

      Εσείς γελάτε με το «Ξύσιμο των νεκρών» ή το “Undead or Alive”; Εγώ

      περισσότερο πάντως από το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα».

10. Ο ερωτισμός των Ζόμπι και ο έρωτας δίπλα στα σήποντα σώματά τους.

      Κάνουν σεξ τα Ζόμπι; Έλκουν ερωτικά τους ζωντανούς;

11. Το γυμνό (σάπιο) σώμα στις ταινίες με Ζόμπι.

      Ποιος ηδονίζεται βλέποντας γυμνές στριπτιτζούδες; Στο “ Zombie 

      strippers” η πορνοστάρ Τζένα Τζέϊμσον διαβάζει Νίτσε όπως η δική μας

      Τζούλια Αλεξανδράτου. Μήπως θα ήταν καλύτερη σε μια ταινία με

      Ζόμπι;

12. Η μουσική επένδυση των ταινιών με Ζόμπι.

      Από τον Μάϊκλ Τζάκσον και το “Thriller”  στις Μουσικές Ταξιαρχίες

      και το  «Ζόμπι, το ξύπνημα των νεκρών» του Τζίμη Πανούση (που δεν

      έχει όμως καμία σχέση με ζόμπι)και τα σύγχρονα συγκροτήματα Heavy

      Metall, το ροκ φαίνεται πως ταιριάζει στα Ζόμπι.

13. Βιβλιοκριτική και κριτική άρθρων στον περιοδικό Τύπο και αλλού.

      Σπάνια περιοδικά όπως το “Splatterzine” μας κάνουν να

      περηφανευόμαστε για  την συλλογή μας. Γνωρίζετε όμως πως εκδίδονται

      και μυθιστορήματα με Ζόμπι;  Το «Περηφάνια και Προκατάληψη και

      Ζόμπι» κυκλοφορεί ανάμεσά μας.  

      Ακόμη εβδομαδιαίες Στήλες όπως η “New Zombies in the Blog” για τις πρόσφατες εμφανίσεις στον Κινηματογράφο, και, και, και………